De bestemming van onze zomervakantie was dit jaar Normandië. Branville om precies te zijn. Een klein gehucht, ongeveer 15 minuten rijden vanaf de kust. Na een autorit van zo’n 9 uur, inclusief de nodige stops en vertraging, kwamen we aan op het vakantiepark waar het maar liefst 27 graden was. Heerlijk! Deze warmte duurde trouwens maar 1 dag, daarna werd het een stukje koeler en bewolkter, maar nog altijd beter dan in Nederland. Want daar leek het af en toe wel herfst, begreep ik van het thuisfront.
Ik wist niet dat Normandië zo groen en heuvelachtig was. Alle stadjes die we bezocht hebben, stonden bomvol met de meest prachtige vakwerkhuizen. De een nog groter dan de ander. Aan het strand was het winderig, maar ook erg mooi.
Nog even over die autorit, want die zorgde (vooral op het laatst) nog wel voor de nodige stress. In ieder geval bij mij. Wat ik ervan geleerd heb is dat ik de volgende keer voor een nog betere voorbereiding zorg voor wat betreft de route. Zodat ik tot in detail weet welke plaatsen we allemaal gaan passeren en op welk punt we nog voor een alternatieve route kunnen kiezen, voordat het te laat is.
Ik heb inmiddels ook geleerd dat google maps niet altijd te vertrouwen is, als het gaat om de suggestie voor de beste route. Misschien is het wel de kortste of de snelste, maar dat wil dus helemaal niet betekenen dat het ook de beste optie is. Weet ik nu.
Ook weet ik nu dat mijn middelbare school Frans mij niet altijd uit de brand helpt….. Het Franse woord “pont” betekent brug. Dat wist ik natuurlijk ook wel, maar ik was in de (rare) veronderstelling dat het een soort pontje of zo zou zijn. Of wel een brug, maar dan een normale, niet al te hoge brug, zoals de Pont de Normandie.
Iedereen die dit leest en wel eens over de Pont de Normandie heeft gereden, denkt nu: o ja…. die brug was best hoog. En het was er niet 1, het waren er 2. Vlak achter elkaar. Voor iedereen die geen idee heeft waar ik het over heb, kijk gerust naar de foto en oordeel zelf.
De route leidde ons langs Amiens. En toen hadden we de keus: de weg vervolgen richting Le Havre (beste optie volgens google maps) of richting Rouen rijden. Deze route duurde wat langer. Mijn schoonfamilie koos voor die optie. Hebben ze goed gedaan. Wij kozen voor Le Havre. Ergens in de buurt van Pont de Normandie zou een vertraging zijn. We zagen de brug liggen en terwijl we er op reden, kwamen we tot de ontdekking dat het verkeer muurvast staat. Op de brug. Wat een hel.
Toen kreeg ik stress. Het brak me aan alle kanten uit. Er schoot van alles door mijn hoofd. Ik was bijna in staat om de auto uit te stappen en lopend mijn weg te vervolgen. Heb ik niet gedaan. Ik ben blijven zitten, hopend dat we heel snel weer onderaan de brug zouden staan. Gelukkig voor mij zat mijn man achter het stuur: koelbloedig en rustig als altijd. En een kei met de hellingproef, zo werd meerdere keren op die brug wel duidelijk.
De oorzaak van de file? De peage onderaan de brug. Welke fransman heeft bedacht om onderaan deze belachelijk hoge brug een aantal tolpoortjes te plaatsen? Daar begrijp ik echt niets van.
Het uitzicht was trouwens prachtig, maar ik was erg blij toen we de brug weer achter ons konden laten. Ik voelde de ontspanning direct terugkomen in mijn hele lijf!
Op de terugweg zijn we richting Rouen gereden, de Pont de Normandie hebben we (letterlijk) links laten liggen.